Centrum redukcji stresu i przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu

Dziękuję sobie, że zdecydowałam się na ten kurs. Bardzo dużo z niego wyniosłam i wiem, że to dopiero początek mojej drogi w uważności. Największą trudnością była dla mnie reorganizacja dnia i wyrobienie sobie nawyku, żeby codziennie praktykować. Myślałam, że to będzie prostsze. Ale nauczyłam czerpać się z tego przyjemność i zrozumiałam, że jest to dla mnie. Zaczynając kurs nie sądziłam, że aż tyle pracy przede mną w sferze samoświadomości i akceptacji emocji. Odkryłam dużo nowego. Kurs pokazał mi, że życzliwa akceptacja i uważność nie są takie proste, jak myślałam i bardzo się z tego cieszę, bo praca nad tym sprawia mi przyjemność.
Zaczęłam bardziej akceptować swoje emocje i stany, i realnie je przeżywać, nie uciekając od nich. Przed kursem myślałam, że jestem „dobra” w akceptowaniu emocji i nie uciekam od nich. Kurs pokazał mi, że można bardziej i życzliwiej. Poczułam „to coś” w tej akceptacji.
Dużą zmianą jest uważność w codziennych czynnościach, takich jak spacer, prysznic, jedzenie – zauważam kiedy mój umysł zaczyna potok myśli i przyjemna jest ta świadomość, że nie muszę za nimi podążać tylko wrócić do tu i teraz.
Jestem życzliwsza dla trudności, które mnie spotykają.
Bardzo chcę kontynuować różne formy praktyki. Wyznaczanie stałej pory nie sprawdza się u mnie, ale czuję potrzebę praktyki, bo bardzo dużo mi daje, więc znajduję na nią czas.
Według mnie kurs jest bardzo dobrze skonstruowany. Bardzo podobały mi się materiały i pomoce w formie zeszytu, który dostaliśmy. Każdy temat był dla mnie bardzo przydatny i odkrywałam coś nowego. Bardzo podobała mi się forma grupowa, dzielenie się swoimi doświadczeniami i ćwiczenia poznawcze, które przedstawiała nam prowadząca Ewa.
Możliwość „wejścia w siebie”, dostrzeżenie przestrzeni, którą mogę sobie dać były najbardziej wartościowe dla mnie. Poza tym medytacja z trudnością, która pozwoliła mi w pełni przeżyć nieprzyjemne uczucie. Wartościowa była także wspólna medytacja i dzielenie się swoimi doświadczeniami, co pokazało mi jak różnie możemy odczuwać.
Jeśli chodzi o formę praktyki, to najmniej pomocne było dla mnie uważne rozciąganie ciała.
Bardzo dziękuję za kurs 🙂
Listopad, 2023

Jestem zachwycona tym, co poznałam. Szczerze mówiąc nie sądziłam, że przez 8 tygodni zajdzie we mnie zmiana, którą czuję ja sama i moje otoczenie. Czuję jakbym została zaproszona do innego świata 🙂
Zdecydowanie jestem dużo spokojniejsza i mam w sobie więcej akceptacji do trudności. Nauczyłam się radzić sobie z trudnościami w inny sposób… jak to powiedziała Prowadząca (i to sobie powtarzam)… zdążę się jeszcze pomartwić. Zaczęłam patrzeć na siebie z większą troską i dbałością. Słucham siebie 🙂
Tak, oczywiście będę kontynuować praktykę. Będę się starała jak najczęściej wracać do nagrań z praktykami – wymiennie w zależności od dnia, nastroju oraz wewnętrznej potrzeby.
Będę się starała poznane metody wykorzystywać w najprostszych codziennych czynnościach.
Struktura kursu była doskonała, idealna. Niczego bym nie zmieniła. Poznałam wachlarz możliwości dbałości o siebie. Teraz patrzę na siebie i swoje potrzeby w inny sposób. Jestem również bardziej świadoma siebie. Wcześniej nie byłam świadoma, że żyję na ciągłym autopilocie. Dzisiaj np. idąc na spacer bardziej dostrzegam piękno tego, co mnie otacza – jest to niesamowite!
Bardzo dziękuję za kurs, za każdą praktykę. Wiele mi to dało. Teraz szukam dla siebie dalszej drogi, bo wiem, że to czego się nauczyłam będzie ze mną na zawsze.
Dziękuję za zmianę, jaka we mnie zaszła, Jestem silniejsza i mam więcej akceptacji dla siebie, otoczenia, jak również dla trudności.
Dziękuję Ewie, że pomogła mi w mojej przemianie!
Listopad, 2023

Od początku byłam nastawiona na pracę. Udział w kursie był przemyślaną i świadomą decyzją i chciałam się w pełni zaangażować, ale chyba nie wiedziałam, czego się mogę spodziewać. Chciałam uwierzyć w opis na stronie, że program może odmienić moje życie, nadać mu sens i pozwolić na odczuwanie prawdziwej radości. I teraz na pewno jestem bliżej tego wszystkiego niż dotychczas w życiu.
Trudności było naturalnie dużo – brak konsekwencji, podążanie utartymi ścieżkami, ale uzyskiwałam za każdym razem pomocne rady.
Na pewno zwiększyła się moja świadomość siebie. Wielokrotnie akceptacja emocji pomogła mi poczuć się lepiej, stabilniej i pewniej. Zrozumiałam stres – co oczywiście nie oznacza, że go teraz nie odczuwam, ale zrozumienie pozwala mi bardziej nad nim zapanować – to na pewno wiele ułatwia w moim życiu prywatnym, ale też i zawodowym.
Na ten moment nie wyobrażam sobie zakończyć praktykę. Przez tych kilka tygodni zdecydowana większość wykonywanych ćwiczeń weszła w rytm mojego dnia.
Wydaje mi się, że dopiero zaczynam, mimo że kurs dobiega końca.
Na pewno będę praktykować uważność w codziennych czynnościach. Ufam też, że wystarczy mi sił i motywacji do praktyk medytacyjnych. I mam nadzieję, że już zawsze będę kierować do siebie to podstawowe pytanie – „jak ja się teraz czuję?”.
Struktura kursu wydaje mi się uszyta na miarę. Każde ćwiczenie było niezbędne do wykonywania następnych. Prowadzenie – kapitalne. Czułam się pewnie i bezpiecznie. Mimo, że nie musiałam z tego skorzystać duży komfort zapewniła mi świadomość, że w razie czego mogę do Ciebie napisać, Ewo. Bardzo ważna było też dla mnie poczucie otwartej przestrzeni do rozmów – mogłam mówić i milczeć kiedy chciałam. Czułam też, że inni również mogą mówić i nikt im nie przerywa, nie pogania.
Za dużą wartość uważam też, że to kurs grupowy – w niedużym, ale stałym gronie.
Chciałabym jednak by program trwał dłużej. Wydawało mi się, że podczas gdy ja procesowałam w głowie jeszcze poprzedni temat już zaczynaliśmy kolejny ważny. Przez co wydaje mi się, że ostatnie tematy nieco się rozmyły. Bardzo jednak możliwe, że to moje indywidualne odczucie przez sytuację w życiu prywatnym.
Najbardziej wartościowe były dla mnie, o dziwo, niepowodzenia – wszystko to, co sprawiało mi najwięcej trudności, zdenerwowania czy rozdrażnienia było ostatecznie najbardziej budujące lub odkrywcze.
Chyba najmniej pomocne dla mnie były ćwiczenia w parach – brak możliwości rozmowy (bo taka była konsekwencja niekomentowania słów rozmówcy) sprawiała, że czasami nie widziałam w nich sensu.
Ale pisząc te słowa przypomniałam sobie kilka takich rozmów w parze, lub grupie trzech osób, które były ciekawym doświadczeniem, otwierającym. Wydaje mi się, więc że ćwiczenia nie były wartościowe tylko jeśli rozmówca nie koncentrował się na tym, co ma do powiedzenia druga osoba. Nie ćwiczenia są więc tu winne, a brak uwagi rozmówcy.